Belki olur...

Hani çayırlarda filan olur, böyle koparıp üflersin, ters şemsiye şeklinde bir demet tohum filizlenecek bir yer bulma ümidiyle havada uçuşur. Bunlar onlardan değil ama yine de ona benzer tohumlar ve sanırım hemen yakındaki at kestanesi ağacıyla bir ilgisi vardı. Bu arada at kestanesinin çiçeğini hiç gördünüz mü veya fark ettiniz mi bilmem ama benim için dünyanın en güzel çiçeklerinden. Neyse konu şu ki her neyin tohumuysa kendisinden yuva yapılamayacak kadar hafif ve uçucu bir malzeme.  En küçük hücreden ve hatta atomdan tutun da galaksilere varıncaya kadar yaratılan her şey bir yuva kurma çabasıyla meşgul -belki de-. Ya da o kadar yüksekten uçmayalım ve örneğimiz üzerinden gidelim. Çalışkanlığın tüm klişe örneklerinin üzerinden verildiği bu mahluklar... Durun, bir de arılar vardı değil mi? Hatta asıl çalışkan olan arılardı, karıncalarsa toplama açısından daha çok kapitalizme, eşit paylaşım açısındansa komünizme örnek verilebilir. Şimdi bu açıdan bakınca 2008 yılında bir caminin

Bi telefon operatörünün reklamlarında sıkça kullandığı söylem bu. "Anı yaşa". Geçen gün Janis Joplin'in bi şarkısını dinlerken de rastladım bu felsefeye. Gerçi biraz farklıydı ama olsun temelde kastettiği anı yaşamaktı. Daha önce de büyük filozof ve şair Sâdî'nin bi kitabını okurken rastladım. O ünlü söylem: "Dün artık yok, yarın henüz gelmedi, o yüzden içinde bulunduğun anı en güzel şekilde değerlendir". Tabi ki "Anı yaşa" söyleminden baya farklı bu aslında. Vehimlerle yaşamamayı öğütlüyor temelde, geçmiş ve gelecek vehimleriyle. Ama "Anı yaşa" denilince dün'ü ve yarın'ı salla gitsin şeklinde bir sonuç geliyor akla ilk olarak. Açıkçası son olarak da o geliyor :) Peki bu karınca neden çalışıyor o zaman? İnsanın farkı karınca kadar olamamak mı yoksa o bilinçsizlikte bir "çalışmak"tansa taş-toprak olmak daha mı iyi? Bilinçsiz de olsa hayatının tek anlamını başkaları için çalışmakta bulan, aslında bu şekilde ken