Belki olur...

- Babacım bu ne? - Ağaç oğlum. - Neden? - ... - Kuşlay nasıl uçay? - İçi hava dolu tüyleri ve de kanatları var, bu sayede uçabilirler? - Neden? - Babacım neden küyesel ısınma oluy? - Neden hasta oluyuz? - Neden üşüyüz? - Babacım bu neden ekmek? Bir olayın veya durumun nasılını anlatmak çoğu zaman zorlamaz insanı ama iş nedenini açıklamaya gelince en detaylı bilimsel araştırmalar bile tıkanabilir. X ve Y kromozomlarının birleşmesine göre cinsiyetin ortaya çıktığını açıklayabiliyoruz ama neden o şekilde birleştiklerini açıklayamayınca, ayın güneşin konumuna varana kadar test edemeyeceğimiz söylentilere dayalı değişkenlere bağlayabiliyoruz sebebi. Yine de "neden" sorusu, çocukluktan itibaren kafamızı kurcalayan en temel konu. Tüm bunların nedeni ne, neden var(ım)... Belki de amaç bir cevap bulmaktan çok anlamaya çalışmak. Bu soruyu sormayı bıraktığımız zamansa maalesef büyümüş oluyoruz, yani alışmış oluyoruz. Sen sakın bırakma bu soruyu sormayı,

Hep kabul görülenin tersini yapmaya çalıştım, "Neden?" sorusuna cevap bulamadığımda. Lise ikinci sınıfta çenemde sakal çıktığı andan itibaren, müdür yardımcısının tırnağıyla yoluşuna inat sakal bıraktım. Fakültedeyken çevreme ve babama inat top sakal bıraktım. İşe girince de bir kaç hafta tüm sakal bırakıp, birkaç hafta ülkücü bıyığı bıraktım, "İstikrarlı olmak lazım." diyen daire başkanına inat. İstikrar bile kıldan tüyden ibaret bir şey olmuştu artık. Tabi memur olunca artık sakal üzerine "terslik" yapma imkanım kalmadı şu an. * Hasta değilken bir şeyleri bahane edip sağlık raporu almadım hiç. İskenderin yanında ayran içtim daima. Çizgili gömleği çizgili kravatla giydim hep. Ayakkabımla uyuşmayan kemer taktım. En ufağından en büyüğüne kadar hiç bir işimde bir referans aramadım, bir yerlerdeki bir tanıdığı kullanmadım (Bir şekilde bulaşmışsam eğer, kaçmak için yaşadığım şehri terketmeyi göze aldım). Hep inadına ve hep tersine "norm