Belki olur...

Bu sabah… Saat 7.20 civarı. İşe gitmek için otobüs bekliyorum. İlerdeki okulda öğrencileri pazartesi töreni için hizaya sokmaya çalışan öğretmenin mikrofondan gelen sesi: "Adam olamadıktan sonra, insan olamadıktan sonra, ne olursan ol!” Yoruma hacet yok. Ha sorulabilir tabi adam olmak nedir? Sıraya girmek mi? Hizada olmak mı? O ayrı bir tartışma konusu.

Geçenlerde kardeşim ısrarla söyleyince farkettim. Tam 17 senedir her eylülde bizi saran okul telaşı artık yoktu. İkimiz de fakülteden mezun olmuştuk. Tuhaf bir durum. Her ne kadar bazen özlesem de artık bittiğine seviniyorum. Tabi çok geçmeden bir iş bulabilirsem sevincim tamamlanacak. İşsiz beklemek kadar kötü bir şey olmasa gerek.