Belki olur...

Kendisinden internet hizmeti aldığım için faturamı ödemek üzere akşam iş çıkışı yanına gittiğim bir tanıdığın sözleriydi: - Keşke ben de memur olsaydım. Haftasonu tatil, bayramlar yılbaşılar tatil vıdı vıdı vıdı... Bugün hiç değilse beni üstünde taşıma lütfunda bulunan bir arabam var. O zaman hiçbir maddi malvarlığım yoktu. Benimle aynı yaşta olan bu tanıdık muhteremin ise evi, arabası, iki tane dükkanı, muhtelif arazileri vardı ki bunlar sadece benim bildiklerim. Esnafla konuşurken çok üzerlerine gitmiyorum, onlar ne derse doğrudur, sorun değil; ama içimden şunu demek geliyor tabi: Tamam, gel yer değiştirelim kardeşim ya da kendine tatil yap, kazancın memur maaşına gelene kadar çalış, sonra bırak, hem sen hem varsa çalışanların rahat etsin. Allah'tan cezanı mı istiyorsun, her şeyin var, halen çılgınca çalışma hırsıyla doluysan bunda benim bir suçum yok! Bak, ben senin işini bilmiyorum ; kimlerle, nelerle uğraştığını, ne sıkıntılar çektiğini, nasıl bir stres altında olduğunu, kaç k

Bu sabah otobüs beklerken, durakta iki abinin konuşmasında kulağıma sürekli takılan bir cümle vardı: "Para gelip geçici.". Nereye ne kadar ödemek zorunda kaldığını anlatırken hemen her cümle sonunda "Para dediğin nedir ki? Gelip geçici" diyordu. Ama ses tonundan ızdırabı anlaşılıyordu. "Gelip geçici"... Evet, ama sadece para değil ki geçici olan. Kardeşimin geçen gün gönderdiği Fight Clup repliklerinden bir alıntıyla son versem bu kısa yazıya, uygun olur sanırım: "...hayatta elde edebileceğimiz her şeyin sonunda çöpe gideceğini anladığınız zaman ağlamak çok kolaydır."