Belki olur...

Bi telefon operatörünün reklamlarında sıkça kullandığı söylem bu. "Anı yaşa". Geçen gün Janis Joplin'in bi şarkısını dinlerken de rastladım bu felsefeye. Gerçi biraz farklıydı ama olsun temelde kastettiği anı yaşamaktı. Daha önce de büyük filozof ve şair Sâdî'nin bi kitabını okurken rastladım. O ünlü söylem: "Dün artık yok, yarın henüz gelmedi, o yüzden içinde bulunduğun anı en güzel şekilde değerlendir". Tabi ki "Anı yaşa" söyleminden baya farklı bu aslında. Vehimlerle yaşamamayı öğütlüyor temelde, geçmiş ve gelecek vehimleriyle. Ama "Anı yaşa" denilince dün'ü ve yarın'ı salla gitsin şeklinde bir sonuç geliyor akla ilk olarak. Açıkçası son olarak da o geliyor :) Peki bu karınca neden çalışıyor o zaman? İnsanın farkı karınca kadar olamamak mı yoksa o bilinçsizlikte bir "çalışmak"tansa taş-toprak olmak daha mı iyi? Bilinçsiz de olsa hayatının tek anlamını başkaları için çalışmakta bulan, aslında bu şekilde ken...

"Umut güzel bir şeydir hatta en güzel şeydir ve güzel şeyler asla ölmez." Esaretin Bedeli adlı filmden. "Son ölen hep umut olur." Rus atasözü

"Yirminci yüzyıl özellikle II. Dünya Savaşı'ndan sonra, birlik ve çokluk çağıdır. ...bugün dünyanın neresine giderseniz gidin, bir giyim biçimine, bir yaşantı biçimine, bir sosyal ilişkiler biçimine; bir siyaset, idare ve devleti ilgilendiren form biçimine ve bir harcama biçimine doğru yöneldiğini görürsünüz. Niçin? Çünkü yaşam sanayileşmektedir. Sanayinin, temelde bütün milletleri, kökleri ve çeşitlilikleri tek tip kılma özelliği vardır." A. Ş. 40 yıl kadar önce bir sosyoloğun sözleri... Doğru söze ne denir. Fotoğraf : Sanayi Devrimi, Şafak Tortu

"Mutluluk küçük şakalardır." diyordu bi kola afişinde... (Kaka kola :) ) Bence mutluluk eksikleri görmemektir, bu eksiklikler dünyasında. Öyle bir dünya ki mutluluğun bizzat kendisi dahi o kadar çok parçadan oluşuyor ki, daima bir kaçı eksik...

Bu sabah… Saat 7.20 civarı. İşe gitmek için otobüs bekliyorum. İlerdeki okulda öğrencileri pazartesi töreni için hizaya sokmaya çalışan öğretmenin mikrofondan gelen sesi: "Adam olamadıktan sonra, insan olamadıktan sonra, ne olursan ol!” Yoruma hacet yok. Ha sorulabilir tabi adam olmak nedir? Sıraya girmek mi? Hizada olmak mı? O ayrı bir tartışma konusu.

Ne gariptir… En yakınınızdaki insanlara söyleyemezsiniz de, ilk defa gördüğünüz veya bir kaç kez konuştuğunuz insanlara, içinizi rahatlıkla döküverir, en derin hayallerinizi anlatıverirsiniz. Her işimiz böyle çelişkili olmak zorunda mı? Neden yakınlaştıkça, aslında uzaklaşıyoruz? Bu, bu çağa mı özgü, yoksa insanın doğasında mı var? En küçük veya en büyük “değişim”ler, açılımlar için ille de devrimsel hareketler mi gerekiyor? Tamam, son cümleyi buraya bağlamak garip durdu, kabul ediyorum.

Çektiğim ilk güzel fotoğraf. Bahçemizdeki kadife çiçeğinin üzerinde yakaladığım bir arı. 2007 yaz sonu.