Fark-ın-da-lık

"Biz bunların içinde büyüdük, sen balkon çocuğu olduğundan sana ilginç geliyor. B.k böceği bu işte!"

Büyük mavi yer böceği olarak da adlandırılan bu böcek bir carabus türü. Oldukça heybetli ve güçlü bir böcek ve kesinlikle de b.k böceği değil. Yani onun kadar muhteşem değil.

Abinin yüzüne verdiğim cevabı buradan cümle aleme bildirmez isem olmaz efendim. Tabi ona verdiğim cevap biraz daha kısaydı:

Birincisi ben balkon çocuğu değilim ki öyle olsaydım da bir şey değişmez idi. Etrafı bahçelerle çevrili bir gecekonduda büyüdüm ve oradan 25 yaşında ayrıldım. 

İkincisi de belirli bir ortamın içinde doğup büyümek, onun güzelliğinin veya çirkinliğinin farkına varıp varmama ile ilgili değildir. Bizim bahçelerimiz ve evimiz de, akrepten danaburnuna kadar envai çeşit böcekle doluydu ama hepsinden tiksinir ve dahi karşıma çıktıklarında bir şekilde def ederdim onları. Hâlâ sevmem böcekleri ama artık hayranım onlara. İnsan kimi zaman aşık olduğu şeyden nefret eder, kimi zaman da hiç sevmediği bir şeye büyük saygı duyar. 

Takip ettiğim bir video kanalının olumlu etkisiyle artık böceklere olan tiksinme, korku, ürperti karışımı duygular, yerini saygı ve hayranlığa bıraktı. İnsan öğrendikçe ve bildikçe, böcekler dünyasına hayran kalıyor. Sanırım mesele de bu: Bilmek. Bilmediklerimize karşı verdiğimiz tepkilere göre yön alıyor hayatlarımız. Fakat bu "bilmek" ansiklopedik bir durum olarak anlaşılırsa, ciltler dolusu kitap da okunsa bir dirhem fayda veremeyecektir insana. Yakından hatta bizzat tecrübe ettiğimiz olayları dahi yorumlayamayız bu bakış açısıyla.
Bilmediğini bilmek, bildiğini bilmemek gibi agnostik önermelerde bulunamam belki ama anlayabildiğim kadarıyla, insan, öğrendiği şeyin farkına varmadığı, tecrübelerine karşı bir farkındalık oluşturmadığı sürece etrafına karşı olan yıkıcı tutumundan vazgeçemiyor. Yani: Eğitim şart...