Belki olur...

Birinci sınıfta... Birkaç çocuk bizimkini biraz fazla itip kakmış. Vücudunda morluklar var. Mücadele etmiş ama çocuklardan birine gücünün yetmediğini söylüyor. Sonra gördüm o çocuğu, bizimkinden bile küçük fiziksel olarak. Demek ki her şey görüntü değil. Öğretmenine söylemiş olayı. Tahtaya çıkartıp uyarmış çocukları öğretmen. Kısa süre sonra iyi arkadaş oldular bu olaya karışanlar. Hatta bir tanesi en iyi arkadaşı oldu daha ilk yıldan. Nice düşmanlıkların dostlukla son bulabileceğine inancım yeşerdi; çünkü bu her zaman en cılız fidandır hayatta.   2021 yılı

( Daha önce de şöyle bir yazı yazmışım, beraber okunabilir: Aşırı İsraf    Demek ki buraya takılıp kalmışım. Değişememiş, değiştirememişim hiçbir şeyi.) ___________________________________ İsraf hayatımızın birçok alanına sinsice yerleşmiş bir hastalık. Günlük yaşantımızda çoğu zaman farkına varmadan bu tuzağa düşebiliyoruz. Atılan ekmekler, abartılı sofralar, yeni çıkan eşyaların muhakkak bizde de olması için gösterilen çabalar, yığınla alıp hiç giymedeğimiz kıyafetler, içki ve sigara gibi zararlı alışkanlıklar... Lüks arabalar için çok para harcanıyor, gereksiz kıyafetlere, organizasyonlara çok ciddi paralar veriliyor gibi konulara tepki gösteriyoruz ama işin esası şu ki hepimiz israf ediyoruz. Kimimizin milyonları var ve o ölçüde israf ediyor, kimimizin 45.000TL maaşı var ve o ölçüde israf ediyor. Bu konuda düştüğümüz temel çıkmazlardan birisi ise, (eğer yapıyorsak) başkalarına da yardım ediyor olmamızı, sadaka veya infakımızı; israfımızı meşru kılacak bir altlık olarak dü...