Belki olur...

Kalem beni biraz uğraştırdı ama sonunda yazmaya başlayabildim. Ne garip. Bu yazıyı yazdığım defteri işim bitince çöpe atıcam; ama sanki buraya da kalemle yazıyormuşum gibi bi hava var üzerimde. Her neyse, konumuz bu değildi. Şu an mahalle camimizin hemen önündeki durakta otobüs bekliyorum. Cami bahçesine bir kaç lise genci girdi az önce. Allah'ın biz insanlara lutfettiği konuşma yeteneğini en iğrenç şekilde kullanmaya ve kim bilir kaç liralık cep telefonlarından en kötü arabesk müzikleri dinle(t)meye başladılar (Halbuki o kadar güzel arabaskler var. Cidden). Ne kroluktur ya Rabbi. Hadi grup halindeyken neyse de bunu tek başınayken yapanlara uyuz olurum. Her neyse. Ağızları bozuk, iki kelimeden biri küfür... Tuhaf bi vurgu veriyor, cümle sonlarındaki küfür :) Bu mahluklarla aynı cins olmam dışında kişisel olarak ortak bir şeylerimiz var mı diye düşünürken içlerinden biri şöyle dedi: "La oğlum, âşık oldum la a.... k..... Adı da Tuğba" İyi, dedim kendi kendime. Hiç de

Aktütün saldırısından sonra...

Bilindiği gibi dünyanın en büyük deneyi Cern'de yapılmaya başladı bir ay kadar önce. Sonuçlarını almak seneler sürecek ama internette gezinirken ilginç bir şey buldum. Deneyde kullanılan çarpıştırıcının yanında ilginç bir şahsiyet var ki deneyi daha baştan sakatlıyor. Oyunseverler yakından tanır :) Crazyshark'a teşekkürler

Bi program seyrediyordum. Bir yorum: "Kelebeklerin ömrü 1 günmüş ama kelebekler ömür boyu mutlu yaşarmış." Uzun konuşmalar, yorumlar, cümleler; fonksiyon itibariyle, genelde kısalardan zayıftır. O yüzden ben de kısa kesiyorum.

Geçenlerde kardeşim ısrarla söyleyince farkettim. Tam 17 senedir her eylülde bizi saran okul telaşı artık yoktu. İkimiz de fakülteden mezun olmuştuk. Tuhaf bir durum. Her ne kadar bazen özlesem de artık bittiğine seviniyorum. Tabi çok geçmeden bir iş bulabilirsem sevincim tamamlanacak. İşsiz beklemek kadar kötü bir şey olmasa gerek.